Het verleden is altijd al bekend, maar kan tijdelijk in vergetelheid geraakt zijn. Kunnen we geconfronteerd of verrast worden met hetgeen we al weten? De fotografische afbeelding is definitief en onveranderlijk. Het beeld zit vast en kan geen kant op.
Toch is en blijft het een mysterieus en ambivalent gegeven. Hoe moeten we de complexiteit van de geschiedenis interpreteren aan de hand van haar beeltenis, het medium fotografie? Hoe problematisch, maar hoe vanzelfsprekend is kennis aan beeld gekoppeld? Kan een foto van betekenis veranderen zonder dat het beeld zelf verandert? De fotografische afbeelding kan niet objectief of absoluut zijn, maar de beladenheid of kernachtigheid kan niet volledig gerelativeerd worden. Hoe betrouwbaar een foto de realiteit ook weergeeft, het beeld dat ontstaat is per definitie ambigu. Een individueel beeld bestaat niet, het blijft altijd betrokken bij ander beeld. Het vormt een mistig geheel en hangt aan elkaar vast van associaties, referenties, fictieve verbanden en niet hard te maken gedachten. De verwarring die er uit het medium spreekt is actueel en sluit zich direct aan bij de eeuwenoude discussie over de afbeelding en het afbeelden.
