Dit jaar stond voor mij in het teken van het uitvoeren van technische experimenten met non-conventionele geluidsfragmenten. Dit resulteerde in een reeks hybride geluiden die een half versterkt en een half fysiek effect hebben. Deze twee resultaten spelen met de interessante grens tussen mechanische monologen en menselijke dialogen. Daarbij is de plaatsing van het object a.k.a. de geluidsbron en zijn fysieke aanwezigheid net zo belangrijk voor het eindresultaat van deze compositie. “Olie” is een geluidsinstallatie die op zoek gaat naar de lichamelijkheid van geluid en ruimte, en deze probeert te herontdekken. Het geluid is een combinatie van de vibraties in de visolie blikken die wordt veroorzaakt door opnames van verschillende evenementen en geluiden (zoals de Turkse protesten, politie walkie-talkies, etc.) en de echo van de ruimte rond de installatie. De zogenaamde ‘ready-made luidsprekers’ worden hierdoor een muziekinstrument ook al bezat het object voor deze ontdekking ook al deze constructie en kwaliteiten. Deze ontdekking, en de manifestatie ervan, in combinatie met mijn opnames, is mijn manier om de grenzen tussen ruimte en geluid te herontdekken.
